Camp zit erop

Daar ga ik dan na 2 maanden heb ik mijn koffers gepakt. Ik loop de deur van de cabin uit. Cabin 16 de cabin waarin een muis woont en heel veel spinnen en andere insecten. Maar tegelijkertijd ook mijn vrienden leefden met vreemd gevoel loop ik de cabin uit. Nooit meer op het doorgezakte bed slapen, geen koude douches meer maar ook niet meer elke avond kletsen met cabingenoten.
Terug naar waar mijn vorige blog geëindigd is. Nog twee weken te gaan ik ga werken in shady side. Rolstoelcabin. Op de vrije middag na het vertrek van de vacationers van de week ervoor is er altijd een voetbalwedstrijd. Natuurlijk ben ik van de partij zoals altijd. Misstap /sliding wordt op mij gemaakt en daar lig je dan op het veld. Kon niet meer opstaan opgetild door de jongens en na de verplegers gebracht. Oké rust ijs erop en dan zien wij wel verder. Mijn tweede werkdag in shady side werd besloten dat ik alsnog na ziekenhuis moest. Mijn enkel was nog steeds heel dik. X-ray gemaakt niet gebroken alleen scheurtje in enkelband. Kreeg een brace mee en moest rustig aan doen. Rustig aan in een rolstoel cabin waar je mensen moet liften. Liften doen wij met de hand dus zonder gebruik van apparaten fysiek slopend. Besloten dat een dag niet ging liften en daarna gewoon weer gedaan. Huidige stand als je op drukt is gevoelig maar kan er alles mee. De Rolstoelcabin vond ik leuk maar het liften vind ik niets. Laatste dag van de week geen luiers meer verschonen en mensen douchen. De week erop ging ik werken in Tree Tops high functional kunnen alles zelf je moet ze helpen herinneren wat zij moeten doen, maar zij kunnen alles zelf. Leuke week waar ik vooral met de mannelijke vacationers optrok. Gezien het zo grote cabin is van 20 zijn de 14 mannen afgezonderd van de 6 vrouwen. Op beiden groepen stonden twee counselors. De groep van de vrouwen was sowieso al rustige groep en met 6 al helemaal. Dus ik heb alleen maar met mannen gewerkt ik vond de vrouwen echt saai. Geen acties niet hoeven ingrijpen geen ontploffingen. Bij de mannen was meer actie alsnog rustig, maar meer actie dat vind ik leuker. Einde van de week de bus met vacationers gaat vertrekken. Zoals elke week zwaaien wij de bussen uit. Daar sta ik met de andere counselors blij te zijn het zit erop geen vacationers meer wij zijn vrij! In de avond is er een feest voor ons met slideshow met foto's en diner. De volgende ochtend vertrokken wij met bus naar New York waar werden afgezet. Daar sta je dan voor de New York Times vrienden gedag te zeggen wetende dat je sommige nooit meer gaat zien. Colombia, Bolivia, Ghana, Australië, New Zeeland, Spanje, China. De landen waar mensen wonen met wie ik echt klik heb die zie ik niet meer terug de meeste. Dat is raar. Het kamp is echt onvergetelijke ervaring waarin ik onwijs veel heb geleerd.